prawa dziecka z adhd w szkole

Podstawowe obowiązki szkoły wobec ucznia określone są przez prawo. To ono stanowi, jakie działania o charakterze wychowawczym skierowane do uczniów oraz działania dydaktyczne powinni podejmować nauczyciele i jak dbać o uczniów niepełnosprawnych. Sprawdź, co powinieneś wiedzieć o prawach dziecka pełnosprawnego i niepełnosprawnego. W Polsce najważniejszymi aktami prawnymi gwarantującymi prawa dziecka są: Konstytucja RP, Konwencja o Prawach Dziecka, Ustawa o Rzeczniku Praw Dziecka, przepisy prawa cywilnego, rodzinnego i karnego. W świetle polskich przepisów dzieci do 13. roku życia nie mają zdolności do czynności prawnych. W tym roku została wezwana do szkoły już w pieszym tygodniu września, syn jest niegrzeczny uniemożliwia naukę innym dzieciom i mam coś z tym zrobić bo wychowawczyni już sobie z tym nie radzi.Jestem w szkole średnio 3 razy w miesiącu na dywaniku u pedagoga , psychologa i wychowawczyni i nikt nie mówi jak pomóc dziecku tylko ciągle Dzieci z ADHD cierpią na: Deficyty uwagi. Nadpobudliwość ruchową. Zachowania impulsywne. Zaburzenia te dzieci odczuwają szczególnie w domu, w szkole i w kontaktach z przyjaciółmi. Kilka badań wskazuje, że zachowanie ADHD, upośledzenie funkcji wykonawczych i brak samokontroli przyczyniają się do słabych wyników w szkole. Charakterystyka badanego dziecka z ADHD. Chłopiec opisany w pracy urodził w 2004 r. Z wywiadu przeprowadzonego ADHD w szkole (s. 14), Sopot: Gdańskie Wydawnictwo P sycholo-giczne. z własnych badań, w trakcie których uczniowie z ADHD w młodszym wieku szkolnym mieli możliwość mówienia o sytuacjach związanych z ich codziennym życiem w klasie szkolnej. Nawiązuję tym samym do tego nurtu badań z udziałem dzieci z ADHD, w którym wyraźnie wybrzmiewa ich głos (por. np. Singh 2011; Witeska-Młynarczyk 2019). setiap regu bola voly maksimal memainkan bola sebanyak kali pukulan. Wstęp………2Rozdział 1. Zrozumieć ADHD Istota ADHD………4 Przyczyny występowania zaburzenia………6 Objawy ADHD………9 Diagnoza ADHD………14 Metody diagnozowania………16 Współwystępowanie innych zaburzeń………19 Rozdział 2. Uczeń z ADHD Edukacyjne potrzeby dziecka z ADHD………22 Dostosowanie otoczenia do dziecka nadpobudliwego………23 Wpływ zaburzenia na naukę szkolną………26 Praca licencjacka nauczyciela z dzieckiem nadpobudliwym………31 Klasa integracyjna jako środowisko dla dziecka zaburzonego………35 Rozdział 3. Metody leczenia ADHD Farmakologiczna pomoc dziecku………38 Psychologiczna pomoc dziecku………41 Praca licencjacka rodziców z dzieckiem nadpobudliwym………47 Współpraca rodziców z nauczycielami……… 50 Zakończenie………53 Bibliografia………57 Pobrań : 1 Pobierz, wysyłając SMS o treści pod numer 92505 Wpisz otrzymany kod : Po wpisaniu kodu, kliknij "Pobieram PDF/DOCX", pobieranie rozpocznie się automatycznie Koszt 25 zł netto | 30,75 zł brutto Autor: Pedagogika Specjalna - portal dla nauczycieliOpublikowano: 5 marca 2015 roku. Zasady pracy z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo (ADHD) W dzisiejszych czasach coraz więcej dzieci przejawia zachowania nadpobudliwe. Nie są znane jednoznaczne przyczyny występowania ADHD, jednak badacze wymieniają czynniki mogące przyczynić się do powstawania tego zaburzenia: czynniki genetyczne, środowisko społeczne, dieta. Nadpobudliwość psychoruchowa to zaburzenie charakteryzujące się triadą objawów: zaburzenie koncentracji uwagi, nadaktywność i impulsywność. Zaburzenie uwagi rozumiane jest jako słabsza zdolność do koncentrowania się na określonym zadaniu. Dziecko bardzo szybko się rozprasza, ma problem z utrzymaniem uwagi na jednym bodźcu. Często zapomina polecenia, ma trudności z zastosowaniem się do następujących po sobie instrukcji. Uczeń ma problemy ze zorganizowaniem sobie pracy, nauki i zabawy, gubi i zapomina rzeczy. Często nie kończy rozpoczętej pracy, przechodzi do wykonywania kolejnej czynności nie kończąc poprzedniej. Nadmierna impulsywność to brak zdolności do zahamowania reakcji. W rezultacie dziecko działa pod wpływem impulsu, nie zastanawiając się. Często wyrywa się do odpowiedzi, zanim pytanie zostanie zadane w całości. Ma trudności z zaczekaniem na swoją kolej, np. podczas gier, jest nadmiernie gadatliwe. Nie umie planować swoich działań. Nadruchliwość jest to nadmierna i niczym nie uzasadniona aktywność ruchowa w porównaniu z rówieśnikami. Przejawia się w częstej potrzebie ruchu, nadaktywności ruchowej podczas siedzenia (wiercenie się, kręcenie, machanie nogami), częstym wstawaniu z miejsca. Dziecko manipuluje różnymi przedmiotami, np. przyborami szkolnymi, jest nadmiernie gadatliwe i hałaśliwe podczas pracy, zaczepia i potrąca innych. Powyższe objawy zmieniają funkcjonowanie dziecka w sferze motorycznej, poznawczej i emocjonalnej. Efektem tego jest najczęściej nieprawidłowe funkcjonowanie dziecka w środowisku domowym i szkolnym. Niezmiernie ważne jest, aby ucznia z ADHD objąć wszechstronną opieką psychologiczno-pedagogiczną w celu przeciwdziałania niepowodzeniom szkolnym. Bardzo pomocne może okazać się tu opracowanie zasad wprowadzających w życie szkolne ucznia specyficzne reguły postępowania. Praca z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo – zasady 1. Zasada regularności Działania powinny mieć miejsce w ustalonym rytmie, należy unikać gwałtownych i radykalnych zmian, aby zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa i stałości. 2. Zasada powtórzeń Należy wielokrotnie powtarzać jasne i proste polecenia, a także upewniać się, czy dziecko je zrozumiało. 3. Zasada jasno sprecyzowanych reguł i norm 4. Zasada konsekwencji działania Należy spokojnie i konsekwentnie egzekwować ustalone zasady, a także wdrażać ucznia do kończenia podjętego działania. 5. Zasada indywidualizacji Polega na dostosowaniu warunków kształcenia do możliwości psychofizycznych i tempa pracy dziecka. 6. Stosowanie wzmocnień pozytywnych Wskazane są częste nagrody (np. pochwała, uśmiech, przytulenie lub drobne nagrody materialne) nawet za przejawy pożądanego zachowania. 7. Odpowiednia struktura zewnętrzna Należy odpowiednio przygotować miejsce pracy dziecka, ograniczyć bodźce rozpraszające uwagę. 8. Właściwa komunikacja Chodzi tu o słuchanie ucznia, a także o przekazywanie komunikatów odnośnie zachowania ucznia w danej chwili. 9. Stwarzanie sytuacji zapewniających sukces 10. Aktywizowanie dziecka poprzez organizowanie dodatkowych aktywności pozwalających na rozładowanie emocji 11. Zasada naprzemiennego wysiłku i relaksu 12. Zasada dostosowania struktury zajęć Należy naprzemiennie stosować zajęcia spokojne oraz wymagające aktywności ruchowej oraz dopilnować, czy uczeń zapisał pracę domową. 13. Zasada współpracy z rodzicami ucznia Pamiętajmy, że dziecko z ADHD potrzebuje naszej pomocy – akceptacji, empatii i otwartości na jego problemy. Literatura Al-Khamisy D. i Gosk U., Model pracy z uczniem z ADHD [w:] Podniesienie efektywności kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, Ministerstwo Edukacji Narodowej Wójcik A., Praca z dzieckiem z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej [w:] Diagnoza i rewalidacja indywidualna dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi pod red. M. Klaczak i P. Majewicza, Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków 2006 Odpowiadając na Pani pytania na wstępie pragnę podkreślić, że Pani sytuacja nie jest prosta i nie należy podejmować pochopnych działań tak, aby nie wyłączyć sobie możliwości dochodzenia swoich praw, a tym samym praw dziecka. Po pierwsze podkreślić należy, że dyrektor szkoły powinien zadbać, aby obowiązujące dokumenty w szkole zawierały szczegółowe regulacje dotyczące procedury rozpatrywania skarg wobec nauczycieli. Stworzenie takich regulacji jest konieczne, ponieważ ustawa o systemie oświaty nie wskazuje, w jaki sposób dyrektor szkoły ma rozwiązywać sytuacje konfliktowe między nauczycielami a rodzicami lub opiekunami uczniów. Rodzice i opiekunowie uczniów mają prawo do składania skarg na nauczycieli. Wszelkie zarzuty należy przedstawić w takiej formie, aby nauczyciel miał możliwość ustosunkowania się do nich. Przyjęte dokumenty w szkole mogą więc nakazywać, aby wszelkie skargi, które będzie rozpatrywał dyrektor szkoły miały formę pisemną. Dyrektor szkoły odpowiedzialny za sprawowanie wewnętrznego nadzoru pedagogicznego ma obowiązek zbadania problemu i zajęcie stanowiska w sprawie zgłoszonej w skardze. Dla nauczycieli może oznaczać to dokonanie oceny pracy nauczyciela (art. 6a Karta Nauczyciela). Dyrektor szkoły może również podjąć decyzję o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego. W sytuacji, gdy dyrektor szkoły uzna zarzuty rodziców lub opiekunów za słuszne, a problem dotyczy uchybienia godności zawodu nauczyciela lub wiąże się z zaniedbaniem obowiązków – wobec nauczycieli można wszcząć postępowanie dyscyplinarne na podstawie art. 75 ust. 1 ustawy Karta Nauczyciela. Sposób rozpatrywania skarg powinny jednak określać obowiązujące dokumenty w szkole. Wówczas zasady postępowania będą jasne zarówno dla skarżących się rodziców, jak i dla nauczycieli wobec pracy których pojawiają się zastrzeżenia. Tak więc pierwszym krokiem w opisanej przez Panią sytuacji będzie złożenie oficjalnej skargi na nauczyciela/nauczycieli. Taka skarga nie może pozostać bez rozpoznania, a jednocześnie jej pisemna forma jest dla Pani dowodem, że sytuacja została przez Panią dostrzeżona, że zwracała Pani uwagę na nieprawidłowości w działaniu nauczycieli i że ewentualnie została zignorowana. Ważne jest bowiem, aby przyjąć właściwą kolejność działań. Jeśli dyrektor nie rozpatrzy skargi, albo w Pani mniemaniu rozpatrzy ją nieprzychylnie dla Pani – może Pani złożyć skargę do organu prowadzącego i kuratorium. Inną kwestią jest odpowiedzialność karna za znęcanie się nad uczniem lub naruszenie jego nietykalności cielesnej. Zgodnie z art. 207 § 1 osoba, która znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Pokrzywdzonym w tym przestępstwie może być zatem każda osoba nieporadna, także osoba niezwiązana ze sprawcą więzami rodzinnymi lub opieki. Pojęciu znęcania fizycznemu lub psychicznemu, zgodnie z jego znaczeniem w języku naturalnym doktryna i orzecznictwo nadała szerokie znaczenie. Sąd Najwyższy uznał, że ustawowe określenie znęcania się oznacza działania lub zaniechania sprawcy polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dotkliwych cierpień moralnych, powtarzającym się albo jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie. W takiej sytuacji należałoby złożyć oficjalne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. Z opisu zawartego w pytaniu wynika jednak, że prawdopodobnie policja odmówi wszczęcia postępowania karnego lub umorzy postępowanie po przysłuchaniu świadków i zapoznaniu się z obdukcją lekarską, jeśli została ona wykonana. Jeśli dziecko zostało przez kogoś „poszarpane”, ale nie spowodowało to żadnych skutków w postaci „naruszenia czynności narządów ciała lub rozstrój zdrowia, trwających nie dłużej niż 7 dni”, to nie będzie można zarzucić sprawcy zdarzenia, że dopuścił się czynu określonego w art. 157 § 2 Kodeksu karnego. W takim przypadku będzie Pani mogła wystąpić z prywatnym aktem oskarżenia, opierając się na art. 217 § 1 Kodeksu karnego, który przewiduje, iż „kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”. Ściganie przestępstwa przeciwko nietykalności cielesnej odbywa się z oskarżenia prywatnego i uregulowane jest w art. 485 i następnych Kodeksu postępowania karnego. Zgodnie z art. 488 § 1 tego kodeksu „policja na żądanie pokrzywdzonego przyjmuje ustną lub pisemną skargę i w razie potrzeby zabezpiecza dowody, po czym przesyła skargę do właściwego sądu”. Zgodnie z art. 487 kodeksu „akt oskarżenia może ograniczyć się do oznaczenia osoby oskarżonego, zarzucanego mu czynu oraz wskazania dowodów, na których opiera się oskarżenie”. Niezależnie od zarzutów karnych, można przeciwko sprawcy wystąpić w pozwie z roszczeniami cywilnoprawnymi tzw. żądaniem odszkodowania – jeśli przykładowo w wyniku pobicia uszkodzeniu uległo ubranie, itd. Przede wszystkim jednak można żądać zadośćuczynienia za wyrządzoną krzywdę (cierpienia fizycznego i psychicznego). Proszę jednak pamiętać, że aby wnieść sprawę czy to karną, czy cywilną musi Pani dysponować dowodami przeciwko sprawcy. Obawiam się, że słowa dziecka nie będą tu wystarczające. Dobrze byłoby mieć jeszcze jakichś świadków całego zajścia. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

prawa dziecka z adhd w szkole